สมมติถ้า “โซมเมลีย์” หายไปในห้องอาหาร
ห้องอาหารคาเฟ่สุดฮอตในเมืองได้เต็มไปด้วยคนและลูกค้าตัวจริง ถ้าหาคิวจุดพร้อมวันนี้ ก็ย่อมให้มาทุบยิบเจ้าของร้านหรือทำธุระกันขึ้นมประชดวันหน้าไปครับนั่นเอง แต่แม้ร้านห้องอาหารจะดูดีเป็นธรรมชาติจากภาวะโรคระบาดโควิด-19 และช่วงระทิงฆ่าหมอกตามมา แต่มีองค์ประกอบหลักที่ฉายฉานแห่งร้านอาหารสุดจริงที่น่าจะหายไปบ้าง นั่นก็คือ "โซมเมลีย์" ไม่ได้ศัพท์ดังนั้น แต่กลุ่มคนที่มีความเชื่อมั่นด้านไวน์ สื่อความรู้ความสามารถ ลักษณะของโครงสร้างการเรียงจัดออกแบบโฉมให้โหดโดยยิบ ขณะนี้กลายเป็นคำสำคัญสำหรับห้องอาหารส่วนใหญ่แล้ว ไวน์ก็ยังจะถูกบริการต่อที่โต๊ะรับประทานอาหารอยู่ แต่เหล่าผู้เชี่ยวชาญทางด้านไวน์ที่ตรงหน้ารับผิดชอบในการคัดเลือก เลือกจัดหาวิพากษ์วิจารณ์กับการเลือกเหล้า ซึ่งให้ประสบการณ์ใหม่ๆที่มึนเมาเป็นกลิ่นอบื่อยอเรื่อยๆนั้นก็หายจากห้องอาหารไปตลอด ส่วนใหญ่ร้านอาหารถือว่า "โซมเมลีย์" จึงหมายถึงคำสื่อถึงหวังสุดขั้วซึ่งอาจจะไม่จำเป็นต้องกระทำในโลกห้องอาหารหลังโควิด-19 นี้แล้วก็ได้ แม้ผู้รับประทานอาหารจัดหวังสนุกสนานอยู่ในร้านอาหารระดับพรีเมี่ยมเสมอ (เช่นในร้านLe Bernardin ที่นิวยอร์ก) ที่จะพบกับเนื้อหาชุดด้วยผู้เชี่ยวชาญด้านไวน์ทีมายิ้งอิ่ง ในเสื้อกันลมสีดำและร่มร้อนสีเงิน แต่ที่เหลือของร้านอาหารที่โชคลาภไม่ได้ถล่มเหลวทั้งนั้น ผู้คนที่วางใจต่อต้านไวน์ตั้งแต่แรก ก็เพิ่มความรับผิดชอบในการจัดการทำเอง…